U Kabajanu, jednoj od opština filipinske pokrajine Benguet, nalazi se oko 200 ručno pravljenih pećina, od čega njih 15 sadrži očuvane ljudske mumije. Mumifikacija tela preminulih bila je tradicija plemena Ibaloi koje je dominiralo ovim regionom.
Proces prezervacije tela počinjao je neposredno pre smrti. Osobi, koja odlazi na onaj svet, dato je da popije vodu sa visokom koncentracijom soli, koja bi se postarala za unutrašnjost tela. Nakon smrti, telo je oprano, namazano biljkama koje su predstavljale neki vid zaštite, a zatim stavljeno u sedeći položaj visoko iznad vatre da bi topao vazduh i dim isušili telesne tečnosti. Kroz usta pokojnika duvan je dim čija je uloga bila da ubrza sušenje unutrašnjih organa. Nakon završetka procesa, isušeno telo stavljano je u male drvene kovčege i ostavljano u pećinama. Pretpostavlja se da je ceo ovaj proces trajao nedeljama, pa čak i mesecima.
>>Ovo su neke od najočuvanijih mumija koje su pronađene
Naučnici su došli do zaključka da je ovakav način prezervacije tela pokojnika počeo da se primenjuje u ovom regionu oko 1200. godine, međutim postoje nesuglasice jer drugi smatraju da je to bilo praksa 3.000 godina ranije. Ono oko čega su svi saglasni jeste da je ta tradicija prekinuta oko 1500. godine kad su Španci kolonizirali Filipine jer se kosilo sa hrišćanskim načinom sahranjivanja.
>>Mumije iz Gvanahuata, jedna od najvećih turističkih atrakcija u Meksiku
Početkom 20. veka, kad su pećine sa mumijama ponovo otkrivene, već je mnogo posmrtnih ostataka bilo pokradeno. Među ukradenim mumijama bio je i poglavica Apo Anu koji je prodat cirkusu u Manili gde je služio kao atrakcija. Njegova mumija promenila je mnogo vlasnika, a 1984. godine jedan kolekcionar odlučuje da ga pokloni Nacionalnom muzeju. Mnogi stanovnici Bengueta verovali su da je nestankom poglavicine mumije na njihovu regiju bačena kletva, te da su zbog toga osuđeni na glad, sušu i zemljotrese. Apo Anu je vraćen u pećinu iz koje je ukraden, a lokalne vlasti su ulaz ogradile žicom kako bi ga zaštitile od lopova. Mumije se i danas nalaze na meti kradljivaca, pa tako vlasti lokacije većine pećina čuvaju u tajnosti. Iako su pećine udaljene i lokacije nepoznate javnosti, vandalizam je i dalje realan problem, zbog čega ih je organizacija za zaštitu spomenika World Munuments Watch uvrstila u listu 100 najugroženijih lokacija na svetu.
