Nakon provedenih 340 dana u svemiru, američki astronaut Skot Keli i ruski kosmonaut Mihail Kornienko bezbedno su sleteli na Zemlju, što je svemirskoj agenciji NASA dalo priliku da ispita kako bestežinsko stanje, izloženost radijaciji i život u veoma skučenom prostoru utiču na ljudsko telo.
Jedna od prvih promena koje su naučnici uočili jeste smanjena gustina kostiju i slabljenje mišića, posebno srca. Samo da bi nas držali uspravno na zemlji, mišićima i kostima je potreban određeni napor, što u svemiru nije slučaj jer bestežinsko stanje čini da ljudsko telo lebdi. Kako NASA tvrdi, za samo mesec dana u svemiru prosečan astronaut izgubi količinu koštane mase kao žena u menopauzi za godinu dana, a da bi se ovi problemi ublažili, svemirski putnici intenzivno vežbaju na specijalno dizajniranim mašinama.
>>Gde počinje svemir?
>>Kako su planete Sunčevog sistema dobije svoja imena?
>>Poslušajte kako zvuče planete
>>16 zabavnih činjenica o astronautima
>>Pogledajte kako se održava lična higijena na nultoj gravitaciji
Ne treba zaboraviti da je ljudsko telo puno tečnosti koju gravitacija ravnomerno raspoređuje gde treba, ali u svemiru to nije slučaj. Astronauti imaju veliki problem zato što nulta gravitacija čini da tečnost odlazi u glavu, što prouzrokuje ozbiljne probleme kao što je pritisak na očni nerv što dalje utiče na vid. Kad se astronaut vrati na Zemlju, problemi sa vidom obično nestaju, ali je ovo ipak jedan od velikih problema i NASA želi dalje da ga istraži.
Magnetsko polje Zemlje formira prirodni štit koji sprečava da dođemo u dodir sa visokom radijacijom koja bi oštetila naš DNK. Izvan ove sigurne zone, štit koji koristi Međunarodna svemirska stanica može delimično da zaštiti astronaute od izloženosti radijaciji, ali nije efikasna za sve vidove radijacije, što astronaute čini podložnim kanceru i ostalim dugoročnim zdravstvenim problemima. Odlazak na Mars može biti još opasniji jer crvena planeta ne poseduje prirodno magnetsko polje, kao što je slučaj sa Zemljom.
