Na obali Dunava u Budimpešti, oko 300 metara od mađarskog parlamenta, nalazi se 60 pari starih cipela napravljenih od gvožđa. Ženske, muške i dečje poderane cipele raznih modela i veličina posmatraju plavi Dunav sa ivice i podsećaju na ono što nije smelo da se dogodi.
U martu 1944. godine nemački Vermaht okupirao je Mađarsku i doveo na vlast Ferenca Salašija i njegovu fašističku Partiju strelastog krsta. Ubrzo nakon toga milicija je počela da pljačka i teroriše građane i za to vreme je ubijeno više hiljada mađarskih Jevreja. Često bi čitave grupe ljudi bile poređane na obali Dunava i nakon što im je naređeno da izuju cipele, pucano im je u leđa, a njihova tela bi upala u vodu koja ih je nosila dalje od mesta zločina. Cipele, koje su se za vreme Drugog svetskog rata teško nabavljale, sklanjane su sa strane i prodavane na crnom tržištu. Partiju su 1945. godine zabranili Sovjeti kad su zauzeli Budimpeštu, a većini vođa je suđeno, dok je Salaši osuđen na smrt. Prema podacima kojima raspolaže muzej holokausta u SAD, Partija strelastog krsta odgovorna je za smrt oko 500.000 mađarskih građana jevrejskog porekla.
Skulpturu Cipele na obali Dunava osmislio je mađarski filmski reditelj Janoš Kan Togaj, a izlio skulptor Đula Pauer 2005. godine. Ovaj spomenik posvećen mađarskim Jevrejima koje su u zimu 1944-1945 godine streljali članovi Partije strelastog krsta, jedan je od najdirljivijih spomenika žrtvama holokausta u Budimpešti.
