Svaki dan, svet je domaćin milionima spektakularnih prizora pred kojima bi čak i najveštiji umetnici bacili svoje kistove. U njih se svakako ubrajaju i oblaci – vidljive skupine kondenzovanih kapljica vode ili kristala leda, koje se nalaze u atmosferi i koje nekad izgledaju kao da će progutati Zemlju, a nekad toliko nestvarno i bajkovito. Ovo su samo neki od njih.
1. Polarni stratosferski oblaci
Poznati i kao sedefasti oblaci zbog površine koja svetli zavodljivim sedefastim sjajem, stratosferski oblaci nastaju u polarnim područjima pošto su za njihov nastanak potrebne temperature od oko -70 stepeni Celzijusa. Međutim, oni su nešto poput ruže – nežni i zavodljivi i imaju trnje: njihova pojava utiče na uništavanje ozona i na stvaranje ozonskih rupa.
2. Noćni svetleći oblaci
Ovi, najviši oblaci koji se javljaju na našoj planeti, prvi put su uočeni 1885., dve godine nakon što je Krakatau, malo ostrvo u Indoneziji razorila jedna od najvećih vulkanskih erupcija ikada. Vidljivi su u sumrak, kada se Sunce nalazi ispod horizonta.
3. Vatrena duga
Vatrena duga je pojava koja se ne viđa često, a od koje doslovno zastaje dah. Nastaje kad je Sunce visoko iznad horizonta, a zavisi od većeg broja faktora, među kojima je najbitniji geografski položaj. Tako se, primera radi, u Sjedinjenim Američkim Državama može videti nekoliko puta leti – svake godine na istom mestu.
4. Lentikularni oblaci
Ovi oblaci redovno i bez imalo sumnje oduševljavaju ali i plaše sve one koji ih vide. Često se mešaju sa NLO-om i izuzetno su redak prizor.
5. Pojava poznata kao Kelvin-Helmholcova nestabilnost
Za ovu pojavu često se kaže da je nalik talasima ili spiralama, a karakteristična je po tome što je veoma kratkog veka. Ime je dobila po britanskim teorijskim fizičarima Vilijamu Tompsonu – 1. baronu Kelvinu i Hermanu fon Helmholcu i česta je tokom vetrovitih perioda. Takođe, veruje se da je poslužila kao inspiracija slikaru Vinsentu van Gogu za remek-delo Zvezdana noć.
6. Undulatus asperatus – retki ali vrlo lepi oblaci
Ova vrsta oblaka klasifikovana je tek 2009. godine od strane međunarodne organizacije Društvo ljubitelja oblaka i najčešća je nakon kiše i grmljavine. Prilično je redak fenomen, koji je do sada najviše puta viđen u centralnim delovima Severne Amerike. Očaravajuće, zar ne?
