Pojam mumija se najčešće vezuje za Stari Egipat i njihov način prezervacije tela pokojnika, međutim postoje i mumije koje su očuvane na prirodan način, odnosno zahvaljujući povoljnoj klimi koja je uticala na to da njihov lik sačuva gotovo prirodni oblik.
>>Mumije iz Gvanahuata, jedna od najvećih turističkih atrakcija Meksika
>>Mumije iz Venconea, viševekovna misterija severa Italije
>>Kako je tekao proces mumifikacije kod Starih Egipćana
Tolundski čovek
Prirodna mumija poznata kao Tolundski čovek pronađena je 1950. godine u danskim tresetima, a ovakvi pronalasci nisu retkost u tresetnim područjima jer ona povoljno utiču na prezervaciju posmrtnih ostataka zahvaljujući sastavu zemljišta i vazduhu. Tolundski čovek je tako dobro očuvan da je policija prvo mislila da se radi o nedavnom ubistvu, a tek kasnije je otkriveno da je osoba mrtva već 2.300 godina. Međutim, veruje se da je ipak u pitanju ubistvo i da je ovaj čovek žrtvovan radi nekih viših ciljeva. Jedna od najočuvanijih mumija na svetu danas se čuva u muzeju Silkeborg u Danskoj, ali je njegovo telo, na žalost, veštački napravljeno jer u vreme kad je pronađen nije postojala tehnologija kojom bi se adekvatno sačuvalo. S druge strane, glava Tolundskog čoveka je autentična i toliko dobro je očuvana da su na njoj vidljivi izraz lica kakav je imao u trenutku smrti, kao i dlake na bradi i iznad usana.
Eci
Eci je naziv mumije čoveka koji je živeo oko 3.300. godine pre nove ere, a otkriven je 1991. u Ectalskim Alpima u blizini granice između Austrije i Italije. Veruje se da je ovaj čovek ubijen pre oko 5.000 godina i ostavljen na ledu gde ga je glečer obložio, čuvavši ga narednih pet milenijuma. Eci je danas najstarija prirodno sačuvana mumija u Evropi i iako se dugo mislilo da je umro od posledice smrzavanja, vremenom je utvrđeno da se ipak radi o ubistvu. Istraživanja su pokazala da je ovaj čovek bio visok 160 centimetara i imao oko 50 kilograma, kao i da je patio od paradentoze i da su ga boleli ligamenti i vilična kost.
Zagrebačka mumija
Ovu mumiju kupio je Mihael Barić na svom putovanju u Egipat 1848. godine, a njegov brat ju je kasnije poklonio Jugoslavenskoj akademiji znanosti i umjetnosti u Zagrebu. Papirus koji je sahranjen sa njom identifikuje je kao suprugu jednog egipatskog krojača, a ono po čemu je ova mumija specifična je da se na platnu kojim je bila uvijena nalazi najduži natpis na davno izgubljenom jeziku. Naučnicima je bilo potrebno nekoliko decenija da utvrde da se na platnu nalazi etrurski jezik, ali kako i danas postoji vrlo malo saznanja o njemu, poznato je samo da je reč o nizu obrednih propisa i rituala. Raznim ispitivanjima došlo se do zaključka da je ova žena preminula najverovatnije oko 390. godine pre nove ere.
Lepotica iz Ćiaoha
Iako je neobično mumiju nazvati lepom, ova u potpunosti zaslužuje taj nadimak. Njene crte lica su netaknute, koža joj nije isušena kao kod drugih mumija, a ima čak i trepavice i kosu, što dopušta njenoj prirodnoj lepoti da bude vidljiva čak i danas, skoro 4.000 godina nakon što je preminula. Ova mumija pripada tarimskim mumijama koje su nazvane po Tarimskom basenu u blizini Sinkjanga u Kini, gde su pronađene početkom 20. veka, a kao što se vidi, klimatski uslovi u ovoj oblasti su idealni za prezervaciju tela. Interesantno je da je Lepotica sahranjena sa svojim ličnim predmetima, što je bilo prilično retko u toj oblasti, a detaljnijim istraživanjima došlo se do zaključka da je ona bila starešina sela ili neko ko je bio podjednako važan, što joj je obezbedilo takvu sahranu.
Ramzes II
Ramzes II, poznatiji kao Ramzes Veliki, jedan je od najpoznatijih egipatskih faraona, a mnogi ga smatraju najboljim faraonom u istoriji. Njegova mumija pronađena je 1881. godine i odmah je odnešena u Egipatski muzej u Kairu gde ostaje do dana današnjeg. Pored toga što je bio najbolji faraon, razlikovao se od svojih savremenika po dugovečnosti i visini. Naime, prosečni životni vek u tom periodu bio je 30-40 godina, a Ramzes II je živeo duže od 80 i bio je visok 170 centimetara što je bila natprosečna visina za Egipćanina tog doba. Za mumiju Ramzesa II vezuje se jedna anegdota: tokom sedamdesetih godina prošlog veka, egiptolozi su primetili da se stanje mumije pogoršava i hitno su ga poslali u Pariz na ispitivanje i lečenje. Za ovu priliku mumiji je morao da se izda egipatski pasoš, a pod zanimanje je stajalo: Kralj (pokojni).
Devojčica Inka
Ova devojčica je pronađena 1999. sa još dvoje dece na planini Ljuljailjoko koja leži na granici između Čilea i Argentine i veruje se da su umrli pre oko 500 godina. Utvrđeno je da su deca drogirana listom koke i alkoholnim napitkom i da su umrla u snu od hladnoće, a povod je bio ritualno žrtvovanje koje se kod Inka praktikovalo da bi se osiguralo zdravlje, dobra žetva i lepo vreme.
