Sankt Peterburg je posle Moskve drugi po veličini grad u Rusiji, a ujedno i jedan od najlepših gradova na svetu – što zbog svoje grandiozne arhitekture, što zbog svog istorijskog i kulturnog značaja.
Smešten na ušću reke Neve u Finski zaliv, Sankt Peterburg se zbog mnogobrojnih reka, kanala i mostova često naziva Venecijom severa, a kako je bio prestonica Rusije više od dve stotine godina, ostao je upamćen i kao Severna prestonica. Osnovao ga je ruski car i imperator Petar Veliki 1703. godine na močvarnom zemljištu u blizini mora, nadenuvši mu ime po apostolu Svetom Petru i tokom njegove vladavine, Rusija je pretvorena u vodeću evropsku silu tog vremena. Pored njega, među najznačajnije ličnosti u istoriji Sankt Peterburga spada Katarina Velika, pošto se zalagala za osnivanje velikog broja sirotišta i bolnica, smanjenje broja smrtnih kazni, a zaslužna je i za nastanak prve ruske škole za devojke i tako dalje. Krajem 18. i početkom 19. veka, grad je doživeo pravi procvat: u njemu je 1738. godine otvorena prva baletska škola u Rusiji nazvana Carska baletska škola, nešto manje od dve decenije kasnije i Akademija umetnosti, a tada je izgrađen i veliki broj muzeja, pozorišta, škola, biblioteka i drugih građevina.
Početkom Prvog svetskog rata, Peterburg je postao Petrograd, tri dana nakon smrti Vladimira Iljiča Lenjina preimenovan je u Lenjingrad, a prvobitno ime mu je zvanično vraćeno tek posle referenduma 1991. godine. Takođe, tokom 20. veka dobio je još jedno opisno ime – grad tri revolucije, koji je, uprkos lošem periodu, nakon rata postao brojniji za nove stambene objekte.
Danas je Sankt Peterburg, zahvaljujući svom nadasve povoljnom geopolitičkom položaju, razvijenom transportnom sistemu, ekonomiji i bogatom istorijskom i kulturnom nasleđu, jedan od najrazvijenijih i najprosperitetnijih gradova u Rusiji. Ovaj, najseverniji veliki grad u zemlji, sa populacijom od skoro pet miliona stanovnika, koji broji 40 različitih pozorišta, oko 250 muzeja (od kojih je najpoznatiji Ermitaž) i 4.000 zaštićenih spomenika istorije i kulture, karakterističan je i po belim noćima – noćima u kojima Sunce zalazi samo na kratko, pa su i noći svetle. Takav fenomen inspirisao je ne samo Dostojevskog da napiše istoimenu pripovetku iz 1848. godine, već i turističku zajednicu Venecije severa na organizovanje festivala koji nosi taj naziv i čija je svrha isključivo zabava.
Prelep u svako godišnje doba, dom vrhunskih svetskih književnika, kompozitora, šahista i mnogih drugih majstora svoje profesije, ovaj sve samo ne običan grad, svake godine privlači turiste sa svih strana sveta.
